Body/Ciało DVD

Dramat "Body/Ciało" Małgorzaty Szumowskiej, wielokrotnie nagradzanej reżyserki, która często szokuje widza wyborem kontrowersyjnych tematów. Jest autorką między innymi filmów "33 sceny z życia" i "Sponsoring". Tym razem porusza trudne kwestie dotyczące zaburzenia odżywiania, braku właściwych relacji w rodzinie, kwestie życia i śmierci. Kluczem do przekazu jaki Szumowska zostawia widzowi jest słowo CIAŁO - nie tylko w przedmiotowym filmie, ale w całej (lub większej części) swojej twórczości.

Szumowska proponuje nam historię prokuratora (w roli Janusz Gajos) - na pierwszy rzut oka - niezwykle zmęczonego, a może już znudzonego swoją pracą. Z jednej strony już dawno popadł w rutynę, z drugiej pozwala mu to uciekać od problemu jakim jest niewątpliwie relacja, a właściwie brak relacji z jego córką Olgą. W między czasie dowiadujemy się, że jego żona nie żyje, a córka nie potrafiąc pogodzić się ze śmiercią matki - odreagowuje problemy niszcząc swoje ciało, poprzez naprzemienne głodzenie się i obżeranie. Prokurator nie potrafi pomóc córce, ani nawiązać z nią nici porozumienia. Olga poddaje się terapii i trafia na Annę (w roli Maja Ostaszewska), która poza pracą w ośrodku - jest medium i kontaktuje się z duszami zmarłych. Początkowo sceptycznie nastawiony prokurator, zgadza się wziąć udział w seansie spirytystycznym - jak się okaże to odmieni życie jego i córki.

"Body/Ciało" to bez wątpienia kolejne udane dzieło Małgorzaty Szumowskiej, która miesza style, bawi się nimi. Nie brak w zaproponowanej przez nią historii - czarnego humoru. Przy okazji pokazuje widzowi realia polskiej rzeczywistości i porusza tematy wciąż kontrowersyjne w polskim społeczeństwie, ale jednocześnie głęboko je dotykające. Nie można nie wspomnieć o roli Mai Ostaszewskiej, która jak zawsze zachwyca i świetnie wciela się w postać lekko zwariowanej terapeutki, a także o bardzo przekonującej kreacji Janusza Gajosa. Jeśli ktoś przepada za filmami, które zmuszają do myślenia - i tym razem się nie zawiedzie.

Proszę mnie od razu nie zjadać, tylko dlatego, że ośmielę się mieć inne zdanie. Proszę nie sugerować braku wrażliwości, ograniczenia intelektualnego i nie doszukiwać się innych ewentualnych defektów, które tłumaczyłyby, dlaczego wszystkim się podoba a mi nie. "Ciało/Body" chce być filmem wybitnym; ma być filmem wybitnym! Wszyscy tak mówią, wszyscy tak piszą. A ja? Ja się potwornie wymęczyłam! Bardzo, naprawdę bardzo chciałam docenić, dostrzec tę filmową magię, urok, geniusz Małgorzaty Szumowskiej. I ciągle zadaję sobie pytanie, czy tylko my jesteśmy przekonani, że wystarczy ograniczyć dialogi, "opowiedzieć" historię za pomocą obrazów, kadrów, ujęć, by powstało DZIEŁO? Kieślowski to potrafił: wiedział, gdzie mówić bez słów. W filmie Szumowskiej obrazy to ledwo powiązane ze sobą fragmenty, które nie mówią, bo spójności im brak. Ojciec prokurator, traci żonę, córka - anorektyczna - matkę. Między nimi przepaść. Skąd ona jednak i dlaczego nikt nie próbuje jej zasypać - tego się nie dowiadujemy. Nie wiemy też, czy anoreksja córki to reakcja na śmierć rodzicielki, na brak głębszych relacji z ojcem, czy na cokolwiek innego. I naprawdę trzeba było aż nieudanego seansu spirytystycznego, by ojciec z córką znaleźli porozumienie? Naprawdę??? Film ani nie wzrusza, ani nie przekonuje. Mnie nie wzrusza, mnie nie przekonuje. Mam jedynie wrażenie, że Szumowska zabierając z wielu ważnych spraw po skrawku, zrobiła nieco chaotyczny kolaż, sama ciekawa, co z tego wyjdzie. No chyba że od początku takie było założenie... :-) Aaaaa... to wtedy ? przepraszam :-)

Film Małgorzaty Szumowskiej zgarnął Orły 2016 praktycznie wszystkie dla siebie. Najlepszy Polski Film, Reżyser, Janusz Gajos - dla najlepszego aktora i Maja Ostaszewska dla najlepszej aktorki, to samo mówi za siebie. Film godny polecenia, ba nawet nie wypada nie obejrzeć to zdecydowanie najlepsza produkcja od czasu Idy.